Pengorbanan demi Pengorbanan

Hari semakin berlalu.. dah setahun lebih kita bersama... awak pun.. dah banyak berubah sebenarnya... saya terima awak seadanya.. walaupun perubahan awak buat saya terseksa sangat-sangat... apa salah saya awak? kenapa bila saya cuma nak nasihat awak.. nak take care pasal awak.. awak marah saya? salah saya ke semua tu?

Awak.. saya mintak maaf.. saya dah tak sanggup lagi curahkan perasaan saya pada awak.. sebab saya sentiasa takut awak marah... saya ingat lagi.. setiap kali saya curahkan perasaan saya pada awak.. awak selalu marah saya balik.... especially kalau saya bagi tau awak apa yang saya tak suka pada awak.. apa yang saya sedih pasal awak.. awak mesti marah saya balik... awak back up diri awak... okey.. tak pe.. saya memang sentiasa salah di mata awak.. saya terima.. saya hanya mampu tersenyum dan menangis... sebab.. saya tak mampu lagi nak marah awak... saya terlalu sayangkan awak.... terlalu cintakan awak...

Awak..salah sangat ke saya bila saya suruh awak rehat? saya bukan tak nak mesej dengan awak... tapi saya tak nak awak penat! saya cuma nak awak rasa diambil berat oleh saya.. salah sangat ke? saya cuma nak buat hadiah birthday awak... mungkin awak rasa macam saya nak elak diri dari awak kan? sebab tu awak marah saya.. bila awak kata awak nak mesej saya tapi saya buat macam ni kat awak. awak pernah tak fikir perasaan saya bila saya nak mesej dengan awak tapi awak sibuk? pernah tak awak fikir perasaan saya bila saya nak mesej tapi awak nak tido? pernah tak awak fikir perasaan saya bila saya nak mesej tapi awak nak lepak? pernah tak !

Awak.. saya dah penat dah dengan senyuman palsu saya... saya nak awak tau... walau seteruk mana pun awak buat pada saya... saya tetap akan terima awak seadanya.. sayang dan cinta saya pada awak terlalu kuat dan terseksa.. saya tak nak kehilangan awak... saya mintak maaf untuk segalanya.... kalau Allah lebih sayangkan saya dari awak.. mungkin saya akan tinggalkan awak buat selamanya... saya mintak maaf... saya terlalu cintakan awak...